MESSENGER

Dzisiaj zmieniłem sypialnię i ogólnie nastąpiła wielka reorganizacja.

Rolą pogotowia rodzinnego jest otwartość na przyjęcie dziecka w sposób nagły. Właśnie pojawił się w naszej rodzinie Messenger – miesięczny chłopiec. Chociaż w tym przypadku mieliśmy ponad dobę, aby przygotować się na pewne zmiany zarówno w sensie psychicznym, ale przede wszystkim logistycznym.

Tak więc siedzę teraz w byłym pokoju Kapsla, czekając aż Ploteczka obudzi się do pierwszego nocnego karmienia. Z reguły ma to miejsce krótko po północy, więc kładzenie się spać wcześniej nie ma większego sensu. Za to potem można liczyć na nieprzerwany sen aż do szóstej. Niestety dziewczynka zorientowała się, że to nie jest jej łóżeczko i jej pokój. Co chwilę się budzi i ponownie zasypia.

Bliźniaki śpią w dotychczasowym pokoju, chociaż trudno przewidzieć jak ta pierwsza noc przebiegnie. Zwłaszcza martwię się o Romulusa, który podobnie jak kiedyś Sasetka, w środku nocy migruje do mojego łóżka. Pozostaje mi tylko nadzieja, że w ciemności nie zauważy, iż mnie w nim nie ma. Tak czy inaczej, ta noc pewnie nie będzie spokojna.

Łóżeczko Plotki (śpiącej dotychczas z Majką) zajął Messenger. Niewiele o nim wiadomo, więc póki co, cieszę się, że mam pod opieką „starą” trójkę, niż jego jednego.

Myślałem, że niewiele rzeczy (w zakresie przyjmowania dzieci) może mnie jeszcze zaskoczyć. A jednak...

Rodzice chłopca są upośledzeni umysłowo, ich starsze dziecko również znajduje się w opiece zastępczej. Najciekawsze jest jednak to, że chłopiec nie był zaniedbany. Rodzicom odebrano synka dlatego, że nie dają gwarancji prawidłowej opieki nad nim. Pewnie ma to sens, ponieważ rodzina od dawna jest pod opieką pomocy społecznej. Gdy wyobrażam sobie Kapsla w roli ojca, to jego dziecko `też chciałbym przed nim chronić, mimo że chłopak jest bardzo uczuciowy. Tyle tylko, że jest nieprzewidywalny. Nie wiadomo jak zareagowałby na długotrwały płacz dziecka, albo na konieczność wstawania w nocy co kilka godzin.

Zastanawia mnie tylko to, dlaczego pozwolono Messengerowi mieszkać z rodzicami przez miesiąc. Jego ojciec ma założoną Niebieską Kartę. Jest uzależniony od alkoholu, stosuje przemoc fizyczną, seksualną i psychiczną wobec swojej żony (czyli mamy chłopca). Ta z kolei często bywa rozdrażniona (jak było napisane w postanowieniu sądu). W przeszłości nie chciała wpuszczać do domu asystenta rodziny. Oboje zachowywali się agresywnie w stosunku do położnej... w zasadzie w stosunku do każdego, kto próbował ingerować w ich życie.

Ale chłopiec był zadbany, czysty, najedzony... zupełnie zdrowy i szczęśliwy niemowlak.

W jakim, celu czekano ten miesiąc? A jeżeli już czekano, to dlaczego akurat do teraz?

Do tego rodzice nie zostali poinformowani, że ktoś przyjedzie i zabierze im synka. Nikt im nie powiedział „sorry, dziecko jest zaniedbane, musi być umieszczone w rodzinie zastępczej”. Bo przecież było zadbane. Co musieli czuć, gdy nagle pojawiła się policja, kuratorzy, pani z PCPR-u.

A co czuli policjanci, kuratorzy i pani z PCPR-u?

Wiem co czuła Majka i Jowita (czyli ta pani z PCPR-u).

Jednak jeszcze ciekawsze jest to, że nie bardzo było wiadomo, kto ma chłopca odebrać z domu rodziców. Kurator jeszcze wczoraj do późnego wieczora „studiował” przepisy prawne i stwierdził, że nie może zabrać chłopca z domu. Może być tylko „obecny”, natomiast samego aktu odebrania, może dokonać jedynie rodzic zastępczy (czyli my) lub pracownik socjalny z OPS-u lub PCPR-u. Ośrodek Pomocy Społecznej nie był zainteresowany, twierdząc że nadal będzie prowadzona praca z rodziną, więc nie chce występować w charakterze wroga (zupełnie to rozumiem). PCPR stwierdził, że to nie należy do jego obowiązków, ale decyzję pozostawił Jowicie (naszej koordynatorce). Majka „wrzuciła” pytanie do grupy rodzin zastępczych na facebooku.

W zasadzie nie byłem zaskoczony odpowiedziami, bo temat ten był już wałkowany jakiś czas temu. Wszędzie wygląda to bardzo różnie. Znaleźliśmy nawet pisemne wytyczne sąsiedniego PCPR-u, w których było stwierdzone, że dzieci odbiera kurator sądowy.

Zastanawiam się tylko co by było, gdyby rodzina podlegająca pod ten PCPR dowiedziała się, że kurator ma w dupie te wytyczne, bo kieruje się literą prawa, która tak naprawdę niewiele wnosi do tematu.

Kiedyś próbowałem zgłębić to zagadnienie i... poległem.

W tej chwili wiadomo tylko tyle, że sąd umieszcza dziecko w rodzinie Majki i Pikusia, i na tej podstawie oni mają prawo zabrać je do swojej rodziny. Faktem jest, że jest to wystarczający „papier” do odebrania noworodka (prosto z porodówki). Jednak jakiś czas temu Rzecznik Praw Dziecka wypowiedział się, że rodzice zastępczy nie powinni odbierać dzieci od rodziców biologicznych (nie będę rozwijał tematu)... a nadal jest jak jest.

Ostatecznie w procedurze przekazania Messengera Majce, brało udział dwóch policjantów, dwóch kuratorów sądowych, jeden aplikant i Jowita.

A teraz trochę z innej strony. Niedawno wystąpiliśmy (jako grupa pogotowi rodzinnych) z prośbą do PCPR-u, aby w postanowieniach sądu nie był zamieszczany nasz adres.

Nie został. Mogę spać spokojnie – rodzice Messengera nie staną jutro w progu.

Plotka znowu się odzywa. Robię mleko i idę spać... byle do rana.