--- Pytania do czytelników

Dzisiaj to ja chciałbym zadać kilka pytań osobom, które zaglądają na tego bloga.

Wprawdzie ilość komentarzy nie jest oszałamiająca, ale może to i dobrze. Cieszy mnie, że czasami wywiązują się naprawdę ciekawe dyskusje, które nie rozpływają się w potoku komentarzy bezsensownych i często wręcz pozbawionych jakiejkolwiek treści. Nieraz mam wrażenie, że czytanie tych przypisów jest ciekawsze niż czytanie samego posta.

Dwa miesiące temu, gdy napisałem pierwszy artykuł, zastanawiałem się, czy ktoś to w ogóle będzie czytał. Opisałem historię chłopca, który spędził w naszym pogotowiu prawie rok. Początkowo faktycznie ilość „wejść” była niewielka, ale z każdym dniem ruch był coraz większy.

Pewnie, że co niektórzy tylko tutaj „zajrzą” i widząc dziwną formę tego co piszę, czym prędzej „wychodzą”. Jednak, skoro grono czytelników ciągle się powiększa, to chyba komuś się to podoba.

I właśnie do takich osób miałbym pytania. Kim są? W jaki sposób trafili na tego bloga? Czego oczekują w nowych artykułach? Co powinienem poprawić? Co zmienić? Może coś dodać?

Zwłaszcza interesuje mnie to czy macie coś wspólnego z rodziną zastępczą czy też adopcyjną (niekoniecznie w odniesieniu do własnej osoby).

Czasami mam wrażenie, że piszę zbyt długie teksty. Osobiście, gdybym miał coś takiego przeczytać o zupełnie obcym mi dziecku, to chyba bym sobie podarował. Jednak biorąc pod uwagę fakt, że dla nowych rodziców tych dzieci jest to pewnego rodzaju kronika pierwszych miesięcy życia ich pociechy, w których niestety nie mieli możliwości brać udziału, to chociażby dla nich chyba zachowam taką „długą formę”.

Ale może w innych artykułach powinienem coś zmienić lub pisać jeszcze o czymś innym (wplatać jakieś inne wątki)?

Wiem, że jest to mój blog i to ja muszę proponować pewne rozwiązania, no ale może coś komuś przeszkadza lub oczekuje czegoś innego.

Patrząc na statystykę poczytności, to nie wiem dlaczego, ale prym wiodą (i to z dużą ilością punktów przewagi) ANIOŁKI CHARLIEGO, mimo że wcale nie są one naszymi podopiecznymi.

Drugi w kolejności jest WSTĘP, co w mojej opinii świadczy o tym, że czytelnicy są „myślący”. Równie ważne jak treść tekstu, jest też to, kto to napisał i dlaczego.

Jeżeli chodzi o ranking opisów dzieci, to trudno mi znaleźć jakąś regułę. Przez chwilę myślałem, że wyżej notowane są te, których bohaterowie mają już nowych rodziców (i oni, a może również ich rodzina często czytają te teksty, próbując za każdym razem doszukać się jakiejś nowej informacji).

Jednak zaprzecza temu CHAPIC, który jest bardzo wysoko notowany, a przecież jeszcze nie jest znana rodzina, która chciałaby go adoptować (cały czas trwa tłumaczenie dokumentów na język włoski).

Długość artykułu też nie ma większego znaczenia. Z jednej strony ANIOŁKI są bardzo „krótkie”, co mogłoby świadczyć, że w tym tkwi sedno sprawy, jednak BUNIA-ISKIERKA jest bardzo rozbudowana, a jak na stosunkowo nowy artykuł ma bardzo dużo punktów. Może więc chodzi o ciekawe komentarze? Akurat w tym przypadku pod tym względem nie można narzekać.

Inną bardzo ciekawą rzeczą jest fakt, że bloga czytają również osoby z innych krajów. Zdarzają się pojedyncze „wejścia” (pewnie w jakimś sensie przypadkowe) z takich krajów jak Irlandia czy Malezja, jednak są też regularne „odwiedziny” co kilka dni. Na czele są Stany Zjednoczone (prawie 3% ogółu), krótko potem Rosja. Sporo czytelników jest z Belgii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Kenii (?), Francji, Holandii. Włosi czytali tylko o CHAPICU (bo aktywność się skończyła). Ostatnio pojawiły się osoby z Turcji i Ukrainy (po kilka wejść w odstępach kilkudniowych).

Podejrzewam, że jest to Polonia, ponieważ translator zamieszczony na blogu mimo wszystko nie potrafi oddać kontekstu, a często nawet proste zdania po przetłumaczeniu wprowadzają w błąd. Na przykład zdanie: „Mama nie potrafiła się nim dobrze zajmować” (w domyśle – mama chłopca) jest tłumaczone: „Moja mama nie potrafiła się nim dobrze zajmować”. Jednak najbardziej podobało mi się tłumaczenie włoskiego na włoski (poprzez polski). Okazało się, że „Capo di tutti capi” to: „Capo dei capi”. Co więcej, sam oryginał został wzbogacony o literkę „i”, czyli wyszło „Capo di tutti i capi”.

Jeżeli ktoś z zagranicznych czytelników miałby ochotę coś napisać, to byłbym bardzo wdzięczny. Myślę, że inni bywalcy na tym blogu też chętnie poznaliby takie opinie. Mogą być nawet w obcym języku (najwyżej pośmiejemy się z tłumaczenia translatora).